ಅಮ್ಮಾ ಎಂದರೆ...

ಎಂದೂ ಬತ್ತದ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಾಗರ
ಅಮ್ಮನ ಈ ಮಡಿಲು
ಸರಿಸಮವಿಹುದೇ ಅದರೆದುರು
ತುಂಬಿದ ಆ ಕಡಲು
ಬಾಯಲಿ ಹೇಳಲು ಕೈಯಲಿ ತೋರಲು
ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯು ಮಿತಿಯೇನು?
ಅಳೆಯಲು ಹೋದರೆ ಜಗದಲಿ ಅದನು
ತೂಗುವ ತಕ್ಕಡಿಯಿದೆಯೇನು?
ಕೈಯಲಿ ಕಾಲಲಿ ತಲೆಯಲಿ ತನ್ನಯ
ಎದೆಯನು ಗುದ್ದುವ ಮಗುವನ್ನು
ಮುದ್ದಿಸಿ ಪ್ರೀತಿಲಿ ಹಾಲುಣಿಸುವಳು
ಮರೆಯುತ ತನ್ನಯ ನೋವನ್ನು
ಮಗುವಿನ ಕೂಗಿಗೆ ಕಿವಿಯಾಗುವಳು
ಗೆಲುವಲಿ ನಗುವಲಿ ತಾನೂ ನಗುವಳು
ಮಗುವಿನ ಕಣ್ಣೊಳಗಾಕೆಯ ಕನಸು
ಅಂತಹ ತಾಯಿಯ ಪಾದಕೆ ನಮಿಸು

ಅಮ್ಮ , ನಿನ್ನ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಸಾಟಿಯಿಲ್ಲ. ಈ ಹದಿನಾರು ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನ್ನು ವರ್ಣಿಸುವಷ್ಟು ತಾಕತ್ತು ನನಗಿಲ್ಲ. ಜನ್ಮ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಪ್ರೀತಿ ನೀಡಿದ್ದಕ್ಕೆ, ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದಾಗ ತಿದ್ದಿ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಸದಾ ಜೊತೆಗೆ ನಿಂತಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನನ್ನ ಮೇಲಿಟ್ಟಿರುವ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಹಾಗು ಮತ್ತೆಲ್ಲದ್ದಕ್ಕೂ ಚಿರರುಣಿ. ಇಂದು ಮೇ ೮, ಅಮ್ಮಂದಿರ ದಿನ. ಇದನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ನೀನು ಅಜ್ಜಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೀಯ . I miss u mom... I love u.. ನೀನು ಇಲ್ಲದೇ ಇದ್ದರೂ ಮನೆಯ ಕೆಲಸಗಳೇನೋ ನಡೆಯತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಬಿಕೋ.. ಅನ್ನುತ್ತದೆ. "ನೀನೆ ಜಡೆ ಹಾಯ್ಕೋ. ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಆಯ್ದೆ. ಇನ್ನು ಜಡೆ ಹಾಕುಲೆ ಬತ್ತಿಲ್ಲೆ ಅಂದ್ರೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ನಗಾಡ್ತೊ. ನಾಳೆಯಿಂದ ನಾನಂತೂ ಹಾಕ್ಕೊಡತ್ನಿಲ್ಲೆ." ಅನ್ನುವ ಅಮ್ಮ, ಮಾರನೇ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ಹೊರಡುವ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲೇ ನನಗಾಗಿ ಪುರುಸೊತ್ತು ಮಾಡಿಕೊಂಡು " ಬೇಗ ಬಾ.. ಜಡೆ ಹಾಕೀಕೆ ನಡೆತೆ" ಅನ್ನುವ ಮಗು ಮನಸ್ಸಿನ ಅಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲದೆ ಇದ್ರೆ ದಿನದ ಸೂರ್ಯೋದಯ, ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ ಎಲ್ಲ ವ್ಯರ್ಥ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಮಕ್ಕಳ ತಾಯಂದಿರು, "ಟೀಚರ್, ನನ್ಮಗ/ ನನ್ಮಗಳು ನೀವ್ ರಜೆ ಮಾಡಿದ್ ದಿನ ಶಾಲೆಗೆ ಬತ್ತಿಲ್ಲ ಅಂತ್ರ್" ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಕೇಳುವಾಗ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಅನಿಸುತ್ತೆ. ಜೊತೆಗೆ ನನಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಕಳೆಯೋ ಆ ಮಕ್ಕಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಣ್ಣ ಅಸೂಯೆ ಕೂಡಾ.. ಗೆಳತಿಯರು "ನಿನ್ ಅಮ್ಮ ಮನೇಲಿ ಅಷ್ಟು ಬೇಗ ಎದ್ದು ಅಡಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತಾರಲ್ಲ, Great" ಅಂದಾಗ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಮೂಡುತ್ತದೆ.
"ನನ್ನ ಮಗಳು ಪ್ರೈಝ್ ತಗೊಂಡಿದಾಳೆ" ಅಂತ ನೀನು ಸಂಬಧಿಕರೆದುರು ಹೇಳುವಾಗ ಅರಳುವ ನಿನ್ನ ಮುಖ ನನಗೆ ಗೆಲುವಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಖುಶಿ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ಹೇಳುವುದಿದೆ ಅಮ್ಮ.... ನೀನು ಎದುರಿಗಿರುವಾಗ ಯಾವತ್ತೂ ಹೇಳಲಾಗದ್ದು.. ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಹೇಳದೆ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದು.. ಭಾವನೆಗಳು ಶಬ್ದ ರೂಪಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ಅಕ್ಷರ ರೂಪಕ್ಕೆ ಬದಲಾದರೆ ತನ್ನ ನವುರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡುಬಿಡುತ್ತೇನೋ ಅನ್ನೋ ಭಯ.. ಅಮ್ಮ ನೀನು ಸದಾ ಖುಶಿಯಾಗಿರ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋದೆ ನನ್ನ ಆಸೆ. ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿರೋದು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ ಆಗ್ತಿದೆ. ಬೇಗ ಬಂದ್ಬಿಡ್ತೀಯಲ್ಲ...