ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡನಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣು ಮಾರುವ ಹುಡುಗ

" ಅಕ್ಕಾ.. ತಗೊಳ್ಳಿ ಅಕ್ಕ, ಎಲ್ಲಾ ಫ್ರೆಶ್ ಹಣ್ಣುಗಳು ಅಕ್ಕ... ನೋಡಿ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ" ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಹುಡುಗ. "ಕಿತ್ತಳೆ ಕಿಲೊಗೆ ಎಷ್ಟಪ್ಪಾ?" ಕೇಳಿದಳು ಅವಳು. "40 ಅಕ್ಕಾ... ಒಳ್ಳೇದಿದೆ. 35 ಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ್ರೆ ಕೊಡ್ತೀನಿ" ಮತ್ತೆ ಒತ್ತಾಯಿಸತೊಡಗಿದ. ಬೆಲೆ ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಅವಳ ಎದೆ ಹೊಡಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಬೆವರು ಸುರಿಸಿ ಪೈಸೆ ಪೈಸೆ ಒಟ್ಟು ಮಾಡ್ತಿರೋ ಅವಳು ಇಷ್ಟು ಬೆಲೆಯ ಹಣ್ಣು ಕೊಂಡು ತಿಂದರೆ ಅದರ ರುಚಿ ಅನುಭವಿಸೋದು ಸಾಧ್ಯಾನೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. " ಬೇಡಪ್ಪ" ಎಂದಳು ಆ ಹುಡುಗನಿಗೆ.
ಡ್ರೈವರ್ ಇನ್ನೂ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿಂತ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯೂ ಬೀಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸೆಖೆ ಬೇರೆ. ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಬೆವರುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಹುಡುಗ ಅಲ್ಲೆ ನಿಂತು, " ತಗೊಳ್ಳಿ ಅಕ್ಕ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಚೂರು ವ್ಯಾಪಾರ ಆಗಿಲ್ಲ. 2 ದಿನದಿಂದ ಮನೇಲಿ ಯಾರ ಹೊಟ್ಟೇನೂ ತುಂಬಿಲ್ಲಕ್ಕ. ತಂಗಿಗೆ ಬೇರೆ ಮೈಗೆ ಹುಶಾರಿಲ್ಲ" ಅಂದ ಹನ್ನೆರಡರ ಆ ಪೋರ. ಅವನ ಮಾತು ಕೇಳಿದವಳು ಅವನೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ, ಅವನ ಆ ಮುಗ್ಧ ಮುಖವನ್ನು, ಆ ಅಮಾಯಕ ಕಂಗಳನ್ನು, ಅದರಲ್ಲಿನ ಹಸಿವನ್ನು, ಆಸೆ-ಕನಸುಗಳನ್ನು ನಿಲುಕಲು ಯತ್ನಿಸಿದಳು. ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಕಂಡಂತಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತುಂಬಾ ನೋವಾಯಿತು. ಆ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿಗೇ ಮನೆಯ ಭಾರವೆಲ್ಲ ಹೊತ್ತ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗನ ಮೇಲೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆ, ಮಮತೆ ಮೂಡಿತು. ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಕೈ ಚಾಚಿ, ಆತನ ತಲೆ ಸವರಿ, ಕೆನ್ನೆ ನೇವರಿಸುವ ಮನಸ್ಸಾದರೂ ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದು ಸರಿಯಾಗದೇನೋ ಅನ್ನಿಸಿ ಸುಮ್ಮನಾದಳು.
"30 ಕ್ಕೆ ಕೊಡೊದಾದ್ರೆ 2 ಕಿಲೊ ಕೊಡು" ಪಕ್ಕಾ ಚೌಕಾಸಿ ಮಾಡಿ ಕೇಳಿದಳು. ಆತ ಚಿಕ್ಕ ಮುಖ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ಕೊನೆಗೆ ಅಷ್ಟಾದರೂ ಸಿಕ್ಕಿತಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ, 2 ಕಿಲೊ ಕಿತ್ತಳೆ ಕೊಟ್ಟು ಅವಳು ಕೊಟ್ಟ 60 ರೂಪಾಯನ್ನು ಜೇಬಿಗಿಳಿಸಿ, ಕಿಸೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿಕೊಂಡ. ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಡ್ರೈವರ್ ಬಸ್ಸಿನ ಬಳಿ ಬಂದ. ಹುಡುಗ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದ. ಬಸ್ಸು ಇನ್ನೇನು ಹೊರಡಬೇಕು ಅನ್ನೋವಾಗ ಏನೋ ನೆನಪಾದವರಂತೆ, ಟಿಕೆಟ್ ಗೆ ಅಂತ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಹಣದಲ್ಲಿ 20 ರೂಪಾಯಿಯ ನೋಟು ತೆಗೆದು ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಕೈ ಹೊರಹಾಕಿ ಆ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಳು. ಆ ಹುಡುಗ ಗಾಬರಿ, ಅಚ್ಚರಿ, ಗೊಂದಲ ದಿಂದ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದ ನೋಟನ್ನೂ, ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ದೂರಾಗುತ್ತಿರುವ ಆಕೆಯ ಮುಖವನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತ. ಅವಳು ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಮುಖ ಹೊರ ಹಾಕಿ ’ಇಟ್ಟುಕೋ’ ಅಂತ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದಳು. ಅವನು ಏನೊಂದೂ ಅರ್ಥವಾಗದೆ, ಬಸ್ಸು ದೂರಾಗುವವರೆಗೂ ಅವಳು ಕುಳಿತ ಬದಿಗಿನ ಕಿಟಕಿಯನ್ನೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ 50 ಪೈಸೆಗೆ ಚೌಕಾಸಿ ಮಾಡುವ, ಮತ್ತೆ ನಾನು ಕೇಳದೆ ಹೋದರೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡಿಯೇ, ಚಾಕ್ಲೇಟ್ ತೆಗೆಸಿಕೊಡುವ ನನ್ನಮ್ಮ ನೆನಪಾದಳು.